داشتن هر کدام از حواس پنجگانه نعمت می باشد؛برای انسان ها که باید به خاطر این نعمت ها همیشه خدا را شاکر بود و از این نعمت های خدادادی امانتداری کرد. هر انسان سالمی دارای پنچ حس اصلی (بینایی .شنوایی. بویایی. چشایی. و لامسه )است. انسان از راه این حواس می‌تواند با جهان پیرامون خود ارتباط برقرار کند و از آغاز تولد به کنجکاوی هایش نسبت به محیط پیرامون پاسخ بدهد.
کلاس خانم ظریف در تاریخ ۱۳ آذرماه 1401در واحد آموزشی حواس پنجگانه مربی با آوردن وسایل و خوراکی های مختلف به کلاس آموزش خود را شروع کرد ابتدا چشمان بچه ها را با چشم بند بست.از نوآموزان خواست تا با لمس کردن اشیایی که روی میز بود تشخیص دهند (سردی .گرمی .نرمی.زبری…..) و بعد خوراکی ها و میوه ها را دهان نوآموزان گذاشت تا آنها با کمک حس چشایی بتوانند تشخیص دهند مزه خوراکی ها را. و همین طور با بو کردن ادکلن حس بویایی نوآموزان را به کار گرفت و با نشان دادن اشیا از حس بینایی خود استفاده کردند. و با بازی بستن چشم نو آموزان آنها باید نوع صدا و جهت صدا را تشخیص می دادند.
مربی با انجام دادن این فعالیت ها هر پنج تا حس نوآموزان را به آن ها یاد داد و در ادامه آموزش نوآموزان متوجه شدند که همیشه به دلیل داشتن این نعمت ها باید شکرگزار خدا بود و از این بدن سالم که امانت خدا به بندگانش می باشد نگهداری کرد.
