هفت‌سین سُفره‌ای متشکل از هفت چیزِ نمادین است که نام آنها با حرف «سین» شروع می‌شود و به‌طور سنتی در نوروز، سال نوی ایرانی، گسترانده می‌شود. هفت‌سین از مشهورترین مراسم نوروز است که روی زمین، میز یا سفره گذاشته می‌شود و معمولاً اعضای خانواده در زمان گردش سال، در کنار آن می‌نشینند. این سفره از گردهم آوردن و انتخابِ هفت چیز از موارد مقابل است: سیب، سنجد، سماق، سیر، سرکه، سبزه(دانه‌های گندم و امثال آن که قبلاً در بشقابی کاشته و سبز کرده‌اند)، سکه، سمنو و سنبل. بر حسب عادت، چیزهای دیگری نیز برای تکمیلِ مفاهیم روحانی و نمادین سین‌ها بر این سفره قرار می‌گیرند؛ از جمله آینه، قرآن (میان مسلمانان)، شمعدان، تخم مرغ رنگی، ماهی قرمز، گل، فال حافظ، شیرینی و نظایر آن که بنا به عرف و سنت و اعتقاد مردمان مختلف است، بر سفره هفت‌سین جای می‌گیرند. سفرهٔ هفت‌سین معمولاً تا پایانِ نوروز در خانه‌ها می‌ماند، و برخی در روز سیزدهمِ نوروز، سبزه را به آب می‌سپارند.
در این راستا در تاریخ ۲۲ اسفند ماه 1401 همراه با نوآموزان عزیزم در این روز سفره هفت سین پهن کردیم و در مورد وسایل هفت سین و اینکه هر کدام نماد چی هستند بحث و گفتگو کردیم.
