1)کمک به کودکان در داشتن احساس آرامش :
وجود پیوند بین والدین و کودک سبب میشود تا آنان کمتر نسبت به یکدیگر خشم بورزند.کودک دارای دلبستگی ایمن احساس خوب و سرمشقی آرام دارد هرچند این کودکان نیز خشمگین می شود اما آنان چگونگی کنترل خشم خود را یاد گرفته‌اند والدین آنان نیز کودک خود را خوب می شناسند و کمتر موقعیتی فراهم می کند که وی تحریک پذیر و خشمگین شود آنان همچنین می دانند که نباید از کوره در بروند در مقابل کودکی که سبک دلبستگی ناایمن دارد بر اساس غوغای درونی خود عمل می کند و مدام دارای احساس از دست دادن بخشی از خویش تر است ست و بنابراین خشمگین می شود چنین احساسی ممکن است است تا دوره بزرگسالی نیز درویش در وی باقی بماند
2)عدم تزریق خشم به کودک :
والدین می‌توانند به کودک خود بیاموزند که درک کند چه موقع خشمگین است و البته این کار را باید از زمان نوپایی شروع کنند. آنان باید به دقت به حرفهای کودک گوش کنند و به جای قضاوت در مورد رفتار آنان به همدلی با ایشان بپردازند اغلب کودکان درباره هیجان های خود صحبت می کنند و وقتی که والدین به گفتگو با آنان می پردازند و دلایل خود را ارائه می دهند آرام می شوند تغییر در شرایط نیز روش مفیدی است و به عنوان مثال می توان کودک را به بازی یا تماشای برنامه تلویزیون برد
3)کشف عامل خشم کودک :
باید به دنباله کشف دلایل رفتارهای نامناسب و عادات بد رفتاری کودکان بود در واقع این گونه رفتارها تنها علائمی سطحی و قابل مشاهده اند و علل واقعی و زیر بنایی را باید کشف نمود ممکن است وجود خشم زیاد در خانواده علت این امر باشد و یا این احساس تهدید از جانب کسی یا چیزی برای کودک وجود داشته باشد. در چنین مواردی بررسی کل خانواده و تهیه سیاهه ای از تمامی عواملی که رفتار کودک را تحت تاثیر قرار می دهد، بسیار مهم است
4)توجه به انزوا و کنار گیری کودک:
خشم درونی اغلب سبب کنار گیری کودک می شود و او را به فرو رفتن در لاک دفاعی خود برای گریز از حملاتی که احساس می کند نسبت به تصویر خود وی می شود، وادار می سازد؛ با وجود این باید دانست که او در باطن آتشی در زیر خاکستر است. نکته مهم این است که از دریچه چشم کودک به امور نگاه کنیم، شخصیت کودک زمانی که تصور می کند که در نظر دیگران بد به نظر می رسد تخریب می شود و بنابراین باید مراقب بود که وی چنین احساسی نداشته باشد باید به او گفت که تو بد نیستی کوچکی و بچه های کوچک گاهی اشتباه می کنند اما پدر یا مادر به تو کمک می کند که چنین کارهایی نکنی این نوع صحبت ها به کودک پیامی می دهد و آن این است که تو باید مراقب باشی، زیرا ممکن است کودک خوب نیزمرتکب رفتار بدی بشود
5)استفاده از خنده به عنوان بهترین داروی خشم :
شوخ طبعی خشم را از بین می برد و مانع بروز آشفتگی های بعدی میشود.
6) الگوی مناسب بودن برای نشان دادن خشم:
والدینی که به هنگام خشمگین شدن فریاد می زنند باید بدانند که این امر افراد خانواده را از یکدیگر دور می کند و بنابراین باید با عذرخواهی در مورد روش کاهش آن به بحث بنشینند والدینی که به سلامت عاطفی کودک خود علاقه‌مندند می دانند که طغیان های عاطفی گاه گاهی سلامت کودک را در معرض آسیب قرار می دهد. مشخص کردن عامل دلخوری توسط والدین، به کودکان صداقت و راستگویی را می آموزد
7)کاستن از کمال گرایی :
کودکان میفهمند که بزرگسالان نیز اشتباه می‌کنند خیلی مواقع آنان به اشتباهات خود می خندند و آن را امری طبیعی می دانند کودکان نیز باید یاد بگیرند که با اشتباهات خود کنار آیند کمال‌گرایی والدین ارزشمندی مشروط را به کودک می آموزد و به وی نشان می دهدکه والدین زمانی او را دوست دارند یا برایش احترام قائل می شود که بی خطا باشد و این در حالی است که برای کودکان بسیار دشوار است که خطا نکنند. اما باید بدانند که میشود از خطاها چیزهایی آموخت و بنابراین خوب است که والدین به جای خشمگین شدن در هنگام ارتکاب خطا بگویند خوب از این اتفاق چه می آموزیم؟
روشهای زیر می توانند برای جلوگیری از بروز خشم در کودکان مفید باشند:
1_باید رفتارهای خشنود کننده را برای کودک مشخص ساخت:تقویت رفتارهای مناسب او بیشتر از تنبیه رفتارهای نامناسبش موثر است. این امر مستلزم توجه به رفتارهای کودک در طی روز و درفرصت هایی است که والدین یا مربی شاهد رفتار های او می باشد
2_باید با ظرافت از رفتارهای نامناسب کودک چشم پوشی کرد:لازم است توجه کنیم که منظور از چشم پوشی از رفتار کودک، چشم پوشی از خود او نیست. باید طوری عمل شود که کودک بفهمد رفتار نا مناسبی داشته است.
3_انجام تمرین های بدنی و ورزشی می تواند تا حدودی خشم کودک را برطرف سازد:برخی معتقدندکه انجام فعالیت های ورزشی می تواند سبب کاهش انرژی متراکم ناشی از خشم های فرو خورده شود
4_باید به کودک یاد داد که در مورد احساسات خود صحبت کند:صحبت کردن در مورد خشم از بروز پرخاشگری جلوگیری می کند. کودکان باید یاد بگیرندکه نقاط قوت و ضعف خود را باهم در نظر بگیرند. می توان به آنها کمک کرد تا تصویری مطلوب از خود بسازند و خودرا به عنوان فردی ارزشمند درک کنند و رفتار های مناسب را سرمشق قرار دهند. والدین و مربیان باید از تأثیر شگرف خود در این زمینه آگاه باشند
گردآورنده : سرکار خانم یعقوبی (مربی پیش2 )
تایید کننده : سرکار خانم هامونی (مدیریت آموزشگاه)
منبع : نی نی سایت